we the people και το τι μας ανήκει

κάθε μέρα ζούμε εικόνες, ήχους, εμπειρίες

σημάδια στα βιβλία που διαβάζουμε και 

στίγματα σε μια τεράστια μοκέτα

ίσως να είναι δύσκολο να φύγουν τα σημάδια,

αλλά και κατά πόσο το θέλουμε?

τα λάθη μου είμαι εγώ,

και εγώ με αγαπώ,

άρα αγαπώ και τα λάθη μου

γιατί είναι κομμάτι δικό μου.

μπορείς να μετρήσεις πόσα αισθάνεσαι μέσα σε μία μέρα?

και αν μπορείς πού σταματάς να μετράς?

αυτά που είναι παρόμοια τα ομαδοποιείς μεταξύ τους,

ή το καθένα είναι τόσο μοναδικό που δεν έχεις το δικαίωμα

καν να το κατατάσσεις?

οι ιστορίες μου είναι δικές μου,

οι άνθρωποι που πρωταγωνιστούν δικοί μου,

τους αγαπώ και ας τους μισώ

και αγαπώ και τις ιστορίες μου μαζί τους.

πόσες φορές κάθε μέρα λες σαγαπώ?σε σκέφτομαι? μου έλειψες?

και πόσες από τις φορές που το λες,

πραγματικά πόσες το εννοείς?

και τελικά είναι καλύτερο να λες κάθε μέρα σε κάποιον ότι τον αγαπάς,

ή μία φορά και να το πεις με όλη σου την καρδιά?

τα όνειρά μου είναι η ψυχή μου

και η ψυχή μου είναι η καρδιά μου,

μπορεί να βλέπω εφιάλτες τα βράδια - 

αλλά είναι δικοί μου και τους εκτιμώ που με ξυπνούν

και με αφυπνίζουν όταν πρέπει.

μοιράζεσαι τα όνειρά σου με πολλούς ανθρώπους

σε καθένα λες μια διαφορετική εκδοχή, που ίσως τους πλανέψει

και γίνουν φίλοι σου

μα αξίζει να αλλάζεις τα όνειρά σου, για να χωρέσεις στα όνειρα των άλλων?

είναι τα όνειρα μας εκείνα τα κρυφά μυστικά μας

που πρέπει να μένουν αναλλοίωτα.

κάθε κομμάτι μου έχει περάσει τις ίδιες στιγμές με εμένα

και είναι ίδιο με εμένα και όλους τους ανθρώπους που με άλλαξαν

ίσως και για αυτό να είσαι τόσο πολύπλευρος,

επειδή οι άνθρωποι είναι το οξυγόνο σου.

και κάθε πόρος σου έχει αναπνεύσει και κάποιον άλλο?

πόσους ανθρώπους έχεις γνωρίσει? είναι όλοι δικοί σου

όλοι δικοί μου

κομμάτι όλων και κανενός 

Σία*