πέτρες ερωτήσεις και το όχι σου

Πάντα κάτι έκανα - κάνω, αλλά δεν ξέρω αν θα...συνεχίσω

Οι άνθρωποι προσπαθούν πάντα να γίνουν ένα

Ένα...?με τι όμως - εγώ αγαπάω τις φράουλες και τα λεμόνια

Η πιο όμορφη αγάπη είναι αυτή που έχει χρώματα, αλλά είναι ασπρόμαυρη

Τυχαίες σκέψεις όσο σκέφτομαι εσένα

και πόσο καιρό προσπαθώ να μη σε σκέφτομαι

Και είναι η πρώτη φορά που σκέφτομαι τοσο περίεργα πράγματα

Τόσο περίεργα, αλλά τόσο απλά

Πεταμένες λέξεις στο μυαλό μου

Είσαι μαζί της

Δε θα σε αφήσει να την αφήσεις, και δεν θα αφήσεις να την αφήσεις

Λογική καμία

Λογική - πόσο υποκειμενικό και ψεύτικο

Γιατί να χρειάζεται να ακολουθείς τη "λογική" - των άλλων -

ακόμα και στα πιο αυθόρμητα πράγματα

Αφού ξέρω ότι μαζί μου πρέπει να είσαι

Το νιώθω - αλλά αυτή η ηλίθια "λογική"

οι χαζές σκέψεις στο μυαλό μου

Χαζές...? Μάλλον εγώ είμαι η χαζή

Αφού ξέρει τι νιώθεις - πάντα εθελοτυφλούσε

Πώς ξέρουμε τι πραγματικά θέλουμε?

Και τι είναι τελοσπάντων αυτά που νιώθεις - πού είναι?

Ερωτήσεις γεμίζουν το μυαλό μου

και το πιο ενοχλητικό είναι να μην έχεις απαντήσεις

Και πόσο μάλλον στον ίδιο σου τον εαυτό - εκνευριστικό

Ερωτήσεις που φεύγουν, ηρεμώ αλλά

γυρνάνε πίσω στο μυαλό μου

Πρέπει να το αφήσω

Αλλά αν το αφήσω και αυτός έρθει τότε?

Μα όχι αφού του είπα τι νιώθω και ...

Πώς ξέρεις ότι αυτά που λένε οι άλλοι είναι αλήθεια?

Όμως γιατί να μην είναι αλήθεια ότι όντως είναι ευτυχισμένος,

ερωτευμενός και ολότελα δικός της

Βολεύει εμένα, αφήνω έτσι την ελπίδα να μη φύγει

Τελικά μάλλον εγώ εθελοτυφλώ

Συμφέρει το μυαλό μου

Ψάχνω μια εικόνα που να μου δείξει την αγάπη

Μου λείπεις - όμορφο ε

Αλλά πώς ξέρουμε ότι οι άλλοι μας λείπουν όντως - μήπως απλά έχουμε εμμονές?

Μήπως δε μου λείπεις εσύ, αλλά αυτό που ένιωσα

Και οι ερωτήσεις με εκνευρίζουν, γιατί γίνονται πιο πολλές

και εγώ πιό ανίσχυρη να απαντήσω

Μπλέκομαι βλέπεις στο λαβύρινθο που η ίδια φτιάχω

Σαν να πλέκω ένα μεγάλο ιστό πάνω μου

Και να μπλέκω σε μια θανάσιμη παγίδα το μυαλό μου

Το μυαλό μου?

Καρδιά και Μυαλό - "λογική" είναι όντως κάτι άλλο ή ακόμα ένας μύθος

Σταμάτα να αμφισβητείς την πραγματικότητα

Βλέπω το εαυτό να κάθεται και να μη ζει

Ακούω συνέχεια τις ερωτήσεις αντί να ψάχνω απαντήσεις

Πού είναι όμως οι απαντήσεις?

Υπάρχουν ή είναι και αυτό κάτι για να με ξεγελάω?

Γιατί έχουμε τόσες απορίες από τον εαυτό μας

όταν απλά πρέπει να ψάξω στην καρδιά μου

Αφού την άκουσα μια φορά και μίλησα

Αλλά όταν μίλησα και ρώτησα η αλήθεια ήταν ...όχι

Όχι - πόσο αληθινό ήταν εκείνο το όχι

Πόσο αληθινά είναι τα όχι μας - είναι αλήθεια ή απλά φόβος να πούμε ναι

Σία*