φρούρια
Η αγάπη είναι ένα φρούριο, σαν μια τεράστια μεμβράνη που μας κλείνει. Κανείς δε μπορεί να την σπάσει, παρά μόνο όποιος είναι μέσα - η αγάπη μας δεσμεύει και μας απελευθερώνει την ίδια στιγμή. Και προστατεύουμε όποιον είναι μέσα στο φρούριο ακόμα και από τους ίδιους τους συγκατοίκους. Δεν υπάρχουν πόρτες, έξοδοι παρά μόνο παράθυρα, αυλές και ομορφιά - πολύ απλά γιατί το καυσαέριο του κόσμου δε μπορεί να εισβάλει πουθενά. Αν θέλεις να βγεις πρέπει απλά να ανέβεις στο πιο χαμηλό παράθυρο και πηδάς κρατώντας την ανάσα σου βαθιά. Εννοείται θα χτυπήσεις - αλλά η επιλογή είναι δική σου όπως και τα τραύματα. Μέσα στο φρούριο υπήρχαν όλα εκείνα που σε κάνουν καλά, εκεί έξω όμως πρέπει να παλέψεις μόνος σου. Εκεί έξω πρέπει να χτίσεις νέους κόσμους. Υπάρχουν και φρούρια που χρειάζεσαι διαφυγή, ζωές και κάστρα που απλά σαπίζουν και στο γκρέμισμα θα πατήσουν και εσένα - αλλά μέσα σε μια όαση, γιατί να θέλεις να φύγεις; Κι αν βγεις και θέλεις να γυρίσεις πίσω