μου λείπεις.
Δεν ξέρω αν πρέπει ή όχι να μου λείπεις. Είναι μεγάλος εγωισμός να πενθείς αιώνια. Δεν ησυχάζει η ψυχή, δεν προχωράει. Κι όμως η αγάπη είναι εγωιστική. Δεν μπορώ να το παλέψω. Δεν θέλω να το αφήσω. Κάθε στιγμή που περνά, σκέφτομαι τι στιγμές χάσαμε μαζί, τι στιγμές δεν θα ζήσω από σένα. Και μου λείπεις τόσο εσύ. Εσύ που μου έμαθες όλα όσα αγαπώ στη ζωή. Όλα όσα είμαι είναι δικά σου. Και είναι και εκείνος, ο μικρός άνθρωπος που έφτιαξες εσύ, και δεν έζησε ούτε τα μισά μαζί σου, από όσα έζησα εγώ. Και προσπαθώ κάθε μέρα, σε κάθε ήλιο που διανύει τον ουρανό, να του δείξω όλα όσα ξέρω από εσένα. Όλα όσα έχω μέσα μου να τα περάσω σε αυτόν. Αυτόν που είσαι τόσο εσύ, και όλη η αγάπη που έχω για αυτόν είναι όλη όση μου έδωσες εσύ. Περιμένω να δω πώς θα κυλήσει η ζωή μας τελικά - πώς θα είναι η ζωή χωρίς εσένα - κι απορώ πώς θα ήταν μαζί σου. Δεν ξέρω αν αξίζει η απώλειά σου τα διδάγματα, δεν γνωρίζω αν όσα μάθαμε με την απ