όλα είναι: θέλω

δείξε μου που είσαι να σε δω

γιατί ο κόσμος έχει σκοτάδι και εσύ ξέχασες σήμερα να λάμψεις.

και αν ψάξω κάπου να σε βρω σε θάλασσα κοντά θα είσαι

κάπου που θα μπορείς να γίνεις ένα με το γαλάζιο

θα κρυφτείς ανάμεσα σε ουρανό και θάλασσα να μη σε βρίσκει κανείς

και μόλις σε βρουνε θα τρέξεις ανάμεσα στα δέντρα

θα γίνεις ένα με λουλούδια και δέντρα σαν κρυφός Διόνυσος

και αν κρύβεσαι από τον κόσμο όλο 

πώς αν σε ψάξω να σε βρω - και ας λένε οι άλλοι ότι πάντα λάμπεις

ο κόσμος που δείχνεις στους άλλους, μικρό σου κομμάτι γενικά.

μοιάζεις δυνατός, σκληρός, απόμακρος. το γέλιο σου, απρόσιτο.

Και είσαι πάντα εκεί, να χαμογελάς και να χαρίζεις στους άλλους τον κόσμο

ένα κόσμο που σε έχει ταξιδέψει τόσο μακριά και όμορφα

και θέλεις να τους το δώσεις, να μοιραστείς ένα κομμάτι σου μαζί τους.

κάπου ανάμεσα στον κόσμο και εσένα προσπαθώ να μπω

εκεί που χρόνος δεν υπάρχει να αποκτήσουμε δευτερόλεπτα δικά μας.

Γιατί σημασία, καλέ μου, δεν έχουν οι δείκτες του ρολογιού,

αλλά πότε οι στιγμές μαζί σου τους κάνουν να σταματούν. 

Μετρώ τις μέρες στο χρόνο των άλλων και βλέπω να έχει περάσει ο καιρός

αλλά κάθε μέρα όταν χαμογελάς είναι σαν να ξεκίνησε πριν λίγα λεπτά - 

...

σε σκέφτομαι να χαμογελάς, γράφω και ξεχνάω τις λέξεις

και αν οι σκέψεις ήταν όνειρο ίσως να μην ήθελα να ανοίγω τα μάτια,

αλλά ίσως πρέπει να τα ανοίξω και να σε αγγίξω.

αν ήταν να κλέψω αναμνήσεις και να τις κάνω στιγμές στο χρόνο παγωμένες

θα ήταν μαγικές μέρες χαμένες ανάμεσα σε χρώματα

ίσως να ήταν δευτερόλεπτα που γελούσα μαζί σου και με κοιτούσες παγωμένος

αλλά πιο πολύ θυμάμαι τις νύχτες που δίπλα σου βημάτιζα

όσο πιο αργά μπορούσα, αν και δε χρειαζόταν - δεν έφευγες.

Και σαν σε παραμύθι -

τα μάτια σου έλαμπαν πάντα, όπως η καρδιά μου όταν σε βλέπει.

Ναι...τώρα ξέρω, πρέπει

...

και όμως μαζί σου τίποτα δεν πρέπει, όλα είναι θέλω.

Θέλω μέσα στην ήρεμη νύχτα, εκεί που κανείς δε θα παρακολουθεί

να σου δείξω την καρδιά μου.

Κανείς να μη δει όσα έχω να σου πω, όχι ακόμα, να είναι μόνο δικά σου.

Εγώ δε τα θέλω πια -

γιατί ο έρωτας δεν είναι εκείνου που το νιώθει, είναι για εκείνον που το προκαλεί.

σου αξίζει... 

Σία*