βλέπεις?

πόσο περίεργο να βλέπεις χωρίς μάτια

βλέπω

απλά βλέπω με τα χέρια, απλά εκείνες οι μαγικές στιγμές

που απλά τις νιώθεις, χωρίς να τις δεις

σε αλλάζουν

και αν δεν τις δεις σε ξεχνούν

είναι χαοτικό να ξέρεις ότι εκεί έξω υπάρχει ένας ήλιος

που ποτέ δε θα δεις τις ακτίνες του να γαργαλάνε το γρασίδι

που ποτέ δε θα τον δεις να κρύβεται για να φανεί το φεγγάρι

και ίσως το νιώσεις, τη ζέστη και τη δροσιά

αλλά η φωτογραφία δε θα υπάρχει στο μυαλό σου

και η ζωή μας είναι ένα σύνολο φωτογραφιών

στιγμές που αποτυπώσαμε ιδανικές μέσα στη λήθη

εικόνες που δείχνουν τι ονειρευόμαστε και όχι μόνο τι θέλουμε

αυτά που θέλουμε είναι δικά μας, και αυτά που ονειρευόμαστε επίσης

κομμάτια της καρδιάς μας, επιθυμίες

αλλά τα όνειρα είναι εκεί ψηλά στον ουρανό 

ενώ αυτά που θέλουμε είναι κάπου που μπορούμε να τα αγγίξουμε

μα εσύ δε βλέπεις και ίσως να μη δεις ποτέ

γιατί τυφλός δεν είσαι, αλλά έχεις κλειστά τα μάτια

και πώς να τα ανοίξεις

σε ένα κόσμο που δε νιώθεις δικό σου,

σε ένα ταξίδι που δεν έχτισες εντελώς μόνος σου

Σία*