αληθινά πινέλα
πιστεύω στα μέτρια, σε όλα όσα έχουν χώρο να γίνουν καλύτερα. Στο μικρό, σκοτεινό τους πάτο ψάχνουν τον τρόπο να ανέβουν. Μεγαλώνουν με αργό και σταθερό τρόπο, λίγος ήλιος και λίγο νερό και μια μέρα όταν όλοι έχουν ξεχάσει ξαφνικά ένα υπέροχο πλάσμα έχει εμφανιστεί. Μια γέννηση με μέτριο υπόβαθρο, θαύμα. πιστεύω στον πόνο, σε μια ζωή γεμάτη πληγές και γρατζουνιές. Κάθε γρατζουνιά μια ουλή και μια ιστορία να σου θυμίζει ποιός είσαι και τι σε έκανε άνθρωπο. Χτύπημα μικρό ή μεγάλο, δάκρυα πολλά ή λίγα, αναμνήσεις που μπλοκάρουν το μυαλό. Κραδασμοί στο σώμα μου, ανάσα. πιστεύω στο κενό, μικρός χώρος που όλο και μεγαλώνει. Όλες εκείνες οι στιγμές που βλέπεις μόνο μαύρο και μόνο απώλεια. Απορίες συνέχεια, ένα αύριο χωρίς μέλλον και ένα παρόν άδειο. Και όμως, το κενό γεμίζει εύκολα, ελπίδα. η ζωή είναι ένα σύνολο ευκαιριών, και ακόμα και το μαύρο μπορεί να γίνει λευκό. Το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος, υπομονή