stardusting

οι πολλές λέξεις δε μου χρειάζονται. ξέρω τι θέλω, εσένα. δεν είναι έρωτας (ακόμα) δεν είναι ενθουσιασμός (πλέον) ξέρω όμως ότι θέλω να με διαλύσει, να χαθώ μέσα του. ξέρω τι μου αρέσει σε εσένα, το κάθετί που ξέρω, όσα δικά σου με έχεις αφήσει να γνωρίσω, είναι όλα εκείνα που κάνουν τη σκέψη μου, δική σου. ο τρόπος που περπατάς, σαν λιοντάρι με ρυθμό. οι ρυτίδες που χορεύουν κάτω από τα μάτια σου, όταν χαμογελάς. τα χείλη σου, λεπτά και περίεργα αρμονικά. το μυαλό σου, γκρεμίζει κάθε μου σκέψη και κάνει κάθε μου επιχείρημα τόσο μικρό, όσο είμαι κ εγώ μπροστά σου. δεν έχω πληγές μέσα μου, έχω μόνο αναμνήσεις παλιότερων ζωών. είμαι σίγουρη όμως, πως μέσα σου υπάρχει πόνος -  και δε θέλω να τον εξαφανίσω, αλλά θέλω να το θυμάσαι με σοφία. Σία*

μας μαθαίνουν πως στη ζωή μας, κάθε μέρα ετοιμαζόμαστε για κάτι, πώς κάπου εκεί στη γραμμή της ζωής μας το κάρμα μας έχει δημιουργήσει μια κατάσταση  και όλη μας η ζωή πάει εκεί. και αφήνεσαι στη ζωή σου, χωρίς να προσπαθείς ιδιαίτερα, γιατί κάτι εκεί έξω έχει φτιαχτεί για εσένα και ό,τι και αν γίνει θα σε περιμένει -  σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. και αν μπορούσες να ζεις τη ζωή σου, κάθε μέρα στο έπακρο -  χωρίς να διστάζεις να ρισκάρεις, ή να δεσμευτείς,  γιατί νομίζεις ότι εκεί έξω σε περιμένει κάτι καλύτερο; πόσο μακάβριο, να καθυστερείς τη ζωή σου για κάτι που δεν ξέρεις, για κάποιον που ίσως να χαθεί στο δρόμο. προτιμώ κάθε φορά που νιώθω, να είναι στο έπακρο. να ερωτεύομαι κάθε άνθρωπο, σαν να είναι το άλλο μου μισό -  γιατί αν δεν του δώσω την ευκαιρία να γίνει κομμάτι μου, πώς θα είμαι σίγουρη ότι δεν είναι για εμένα; δεν υπάρχει timing, υπάρχει μόνο η θέλησή σου να μοιραστείς τον εαυτό σου, και η διάθεσή σου να δ

η βροχή πέφτει τόσο δυνατή και το κρύο διαλέγει να ακουμπήσει κάθε μου κομμάτι κι όμως δε με σταματάει, είσαι κάπου εκεί έξω και νομίζω περιμένεις και θα τρέξω, όπως και κάθε μέρα,  να σε βρω, να αγγίξω λίγο από εσένα και ό,τι μπορώ. Και ενώ όλοι έχουν επιλέξει να είναι κλεισμένοι, στο σπίτι τους, στον εαυτό τους, όπως ποτέ μέχρι τώρα δε δίστασα, ούτε αυτή τη στιγμή. Όσο δύσκολος κ απρόσιτος να έμοιασες -  μην ξεχνάς ότι όσο πιο πολλοί άνθρωποι σε περιτριγυρίζουν, τόσο πιο λίγα άτομα μπορείς να επιλέξεις ως δικά σου -  δε φοβάμαι να σε διεκδικήσω. και η βροχή δε σταματάει και αρχίζω και κουράζομαι, πάει ώρα που έπρεπε να σε είχα βρει και ενώ ήμουν τόσο σίγουρη, ότι εδώ με περίμενες λείπεις. στέκομαι σε ένα δρόμο, η βροχή με διώχνει και περιμένω ένα σημάδι σου. όταν ήρθε το σημάδι, ήταν όλα εκείνα που δεν περίμενα. η διαδοχική αλλαγή,  η χαρά της εμφάνισής σου  και η ξαφνική διαλεύκανση της μορφής σου. άργησα. και κάθε πράγμα συμβάν στο χρόνο μας, έχει τη