εσωτερικοί διάλογοι
πέφτω συνέχεια πάνω σε ένα τοίχο σκέψης
- αδιέξοδο εσωτερικών διαλόγων -
κάποιος πρέπει να μου δείξει από που είναι το μονοπάτι,
γιατί εγώ χάθηκα και κουράστηκα.
αλήθεια.
οι στιγμές εκείνες που κολλάς σε μία σκέψη
που φοβάσαι να ξεδιαλύνεις αν είναι αλήθεια ή εμμονή
εκείνες οι στιγμές δείχνουν τα μικρά κομμάτια
του εαυτού σου
και την πραγματική τους υφή και τροχιά
είναι σαν να έχει κολλήσει το τηλέφωνο
και απλά να καλεί χωρίς ποτέ απάντηση
και πάλι-
όταν το σηκώσει η άλλη άκρη θα ξέρεις τι να πεις?
εγώ όχι
το πιο δύσκολο είναι που ξέρω το μεγαλείο
που ξέρω τι μπορεί να γίνει,
αλλά δεν ξέρω αν θα γίνει -
και φοβάμαι να αφήσω το μεγαλείο, δε θέλω...
να παραιτηθώ
τριγυρνώ στους ίδιους δρόμους πολύ καιρό
πάντα βρίσκω αδιέξοδα
άλλες φορές απλά τα αγνοώ και άλλες κάθομαι κάτω
στο υγρό πάτωμα
και κλαίω
κλαίω γιατί φοβάμαι μήπως είναι το τέλος
αν πρέπει πάλι να πάω στην είσοδο και να κλείσω την πόρτα
να την κλείσω και να μην την ξανανοίξω ποτέ
και τότε θα πονέσω
και αυτή τη φορά δεν ξέρω
δεν ξέρω αν δε θέλω να πονέσω
ή αν ακόμα ξέρω ότι θα βρω την έξοδο
το ξέρω ή απλά ελπίζω
είναι τόσο δύσκολο να αποφασίσω
αποφάσισε εσύ για μένα -
πες μου σε παρακαλώ -
εσύ που με ξέρεις,
εσύ που σε απογοήτευσα,
εσύ που μου τραγούδησες,
εσύ που σε άκουσα
εσύ που με εξαφάνισες
αποφάσισε εσύ για μένα και εγώ θα σε ακούσω
να γυρίσω πίσω και να κλείσω αυτή την πόρτα για πάντα,
ή θα βρω αυτό που τόσο καιρό αναζητώ
εγώ σε ένα πιστεύω -
κανείς δεν ψάχνει για καιρό κάτι που δεν αξίζει,
απλά δεν ξέρω αν αξίζει η αναζήτηση
Σία*
Comments
Post a Comment