σκέφτομαι - υπάρχω?

Πιστεύω γενικά σε αλήθειες σκέφτηκε - αλλά όλοι το ίδιο κάνουμε - 

νομίζουμε ότι πιστεύουμε σε αλήθεια

και στο τέλος οι αλήθειες 

είναι σκέψεις μας που θεωρούμε απλά σωστές

Πόσο περίεργο είναι - 

κάθε πράγμα σε αυτή τη ζωή αυτό το δευτερόλεπτο και κάθε επόμενο

έχει 7.000.000.000 + διαφορετικές πτυχές

αλλές πιο αληθινές και άλλες πιο παραδεισένιες

και τι όμως είναι αυτό που τις κάνει όμοιες?

αυτό το κάτι κοινό - ο κόσμος των ιδεών -

κάτι ήξερε ο Πλάτωνας

Και αφού εγώ και οι άλλοι έχουμε άλλες αλήθειες

πώς γίνεται να συμφωνούν μαζί μου - ή μήπως εγώ συμφωνώ μαζί τους?

Ξαφνικά καταλαβαίνει ότι μιλάει δυνατά και ότι οι σκέψεις της

παράγουν ήχους - αντιληπτούς και κατανοήτους από τους γύρω της

αλλά λίγο παράλογους, εξάλλου μιλούσε μόνη της

σκέφτηκα να πει συγγνώμη, αλλά γιατί

επειδή σκεφτόταν δυνατά? πόσο παράλογα τα στερεότυπα

Και γιατί πρέπει τελοσπάντων να πρέπει να είμαι αποδεκτή

από όλους αυτούς? αφού εγώ δεν τους αποδέχομαι... καμία λογική

Εγώ θέλω να πετάω ψηλά και αυτοί δέχονται απλά να πατούν τη Γη

Ποιός πρέπει να δεχτεί ποιόν? Μπερδεύτηκε

Είμαστε όλοι τόσο περίεργα πλάσματα

ποθούμε να είμαστε αλλιώς, να είμαστε διαφορετικοί

και όταν είμαστε το σκεφτόμαστε

απορούμε, αναρωτιόμαστε - ποιός είναι λογικός τελικά?

γιατί για να είσαι διαφορετικός για όλους μας σημαίνει να είσαι καλύτερος?

σημασία έχει να είσαι ο πιο δυνατός τώρα ή αυτός που θα επιβιώσει αύριο?

οι 2 ερωτήσεις που πάντα τη βασανίζουν

θα πιώ τον καφέ μου και θα φύγω

οι πολλοί άνθρωποι με κάνουν και σκέφτομαι πολύ

ίσως μάλλον για αυτό τους αγαπώ τόσο

Σία*