stardusting

Πέρασαν 12 χρόνια από τότε που έγινα 18. Η ενηλικίωση. Και νιώθω σαν να ήταν αιώνες πριν, σε μια άλλη ζωή Ανέμελη. Στη δεκαετία που μόλις τελείωσε  θέλω να πω ένα μεγάλο  ΑΝΤΙΟ κι ένα μεγάλο ευχαριστώ. Στα δέκα χρόνια που μόλις έφυγαν - τα 20 -  πόνεσα γέλασα έχασα αγάπησα ερωτεύτηκα κέρδισα πέτυχα έζησα. Πολλά ακόμα και σήμερα δεν ήθελα να τα ζήσω, όπως το θάνατό σου μονάκριβέ μου. Πολλά όμως,  δεν ξέρω αν θα περάσει μια μέρα έστω, για τα οποία δεν ευχαριστώ τη ζωή  που μου τα έφερε ή που της τα έφερα. Τον άντρα που αγαπώ Το σκυλί μου που λατρεύω Τους φίλους μου, νέους και παλιούς, που απέκτησαν νέα θέση στη ζωή μου Την οικογένειά μου, που ξεχώρισε, μεγάλωσε και δυνάμωσε. Την οικογένειά μου τελικά, γιατί όλοι αυτοί, οικογένειά μου είναι, στα καλά και τα κακά, τα δύσκολα και τα εύκολα. Οι δεκαετία των 20 μου πήρε τον σημαντικότερο μου άνθρωπο όμως με ξαναγέννησε, μου έφερε στιγμές, που ποτέ δεν περί

Πλησιάζουν 6 χρόνια που έπαψες πια κοντά μου να είσαι Κάθε χρόνος μοιάζει το ίδιο άδειος χωρίς εσένα Δε θυμάμαι πια πόσα "αν ήταν ο μπαμπάς εδώ" έχω σκεφτεί Δε θυμάμαι πια πόσες φορές τη μέρα θα πω  "ο μπαμπάς μου κάνει" μετά θυμάμαι "έκανε" μετά νιώθω περίεργα "αυτό" Ακόμα μου λείπεις στα μικρά και στα μεγάλα Ακόμα γεμίζουν δάκρυα τα μάτια μου μόλις σε σκεφτώ Ακόμα μου φαίνεται τόσο περίεργο που λείπεις από τη θέση σου, στο τραπέζι στις φωτογραφίες στον καναπέ στο σπίτι στην ζωή μου. Σου γράφω κάθε χρόνο ελπίζοντας ότι κάπου η ιδέα σου ακόμα ζει ελπίζοντας ότι με ακούς Πολλές στιγμές στα 6 αυτά χρόνια έχω σκεφτεί, Πως δε μπορεί, αυτο που συνέβαινε, να μην είναι δική σου δουλειά πως ό,τι καλό κι αναπάντεχο γίνεται είσαι εσύ Και πραγματικά πιστεύω Πως ό,τι όμορφο συμβαίνει γύρω μου είσαι εσύ έχει λίγο από εσένα. Πόσο εύκολα βγαίνουν οι λέξεις όταν γράφω για την απουσία σου Και πόσο δύσκολ