Posts

Showing posts from December, 2013

2014 ευχαριστώ, όχι 2014 αλλαγές

δεν πιστεύω στις αποφάσεις και τις αλλαγές που σε κάθε Πρωτοχρονιά  ανακοινώνουμε στους εαυτούς μας. Είναι ένας τρόπος να ξεγελιόμαστε, ότι ίσως κάτι πάνω μας τελικά πολεμήσει και αλλάξουμε ό,τι δε μας αρέσει. Αλλά μη γελιέστε, ό,τι είμαστε δυστυχώς το αγαπάμε ίσως είναι αρρωστημένο -  αλλά κανείς δε με αγαπά περισσότερο από εμένα και με αγαπώ όπως είμαι. Αμφιβάλλω ότι εντέλει αλλάζουμε αυτό που είμαστε, ίσως βελτιώσουμε κάτι, αλλά μόνο αλλαγές που θα μας ωφελήσουν και θα μας φέρουν κάποιο μικρό ή μεγάλο κέρδος. Πιστεύω όμως στο "ευχαριστώ" σε όλους αυτούς που ήταν εκεί όταν τους χρειάστηκες και το ζήτησες, αλλά κυρίως όταν τους χρειάστηκες και δεν είχες δύναμη να το ζητήσεις. Ευχαριστώ, που με έκανες αυτή που είμαι, που μου θυμίζεις ποια έχω γίνει, που μου μαθαίνετε την αγάπη, που είσαι σκληρή και όμορφη, που πάντα πιστεύεις στο καλύτερο, που είσαι η καλοσύνη, που είσαι δίνεσαι σε ό,τι θέλεις, που μας χαρίζετε αγάπη, που με κάνετε δυνατή, που

repeat - επανάληψη, ζωή σαν κασετόφωνο

ξέρεις τι σημαίνει να ψάχνεις; γενικά όχι να ψάχνεις, για να βρεις, αλλά να ψάχνεις έτσι για το παιχνίδι. Κάτι να γεμίζεις τις ώρες σου. Συνέχεια να καταλήγεις σε φιλοσοφίες, διδάγματα και τελικά η ζωή σου να συνεχίζει ίδια. Λες και βρήκες το αγαπημένο σου τραγούδι, το βάζεις σε επανάληψη και από ένα σημείο κ μετά απλά έχεις σταματήσει. Και μολις ξαφνικά γυρίσεις το κεφάλι, ακούς μια μελωδία, χαμογελάς και συνεχίζεις να ζεις σε έναν λήθαργο. Και άραγε τι έψαχνες όταν πατούσες την επανάληψη; Μια εφήμερη επανάληψη αυτής της ωραίας αίσθησης που είχες όταν την πρωτοένιωσες; Και έτσι τελικά δεν κάνουμε στη ζωή μας; Συνέχεια βρίσκουμε αισθήματα όμορφα ή άσχημα που ανεβάζουν την αδρεναλινη μας και μας δίνουν κάτι. Και ψάχνουμε φθηνές αντιγραφές να τα ξανανιώσουμε αλλά μια αντιγραφή, είναι μια απομίμηση. Κανένας δε μπορεί να αντικαταστήσει ό,τι γνήσιο ένιωσες είδες. Ζητάμε έτσι από ό,τι μας περικυκλώνει, να μας αναβιώνει συναισθήματα που μας προκάλεσαν άλλοι άλλα

χρόνια μας πολλά

Ένα ολόκληρο μισό χωρίς εσένα και όσο και να είναι, μισό/ολόκληρο/πολύ/λίγο είναι χωρίς εσένα και ό,τι είναι χωρίς εσένα είναι απλά λειψό. Και τώρα έρχεται η δική μου Πρωτοχρονιά  και θα σβήσω τα κεράκια χωρίς εσένα. Και είναι τόσο περίεργο, να μη νιώθεις την παρουσία ενός εγώ σου εδώ δίπλα σου, να λείπει από δίπλα σου  όλο αυτό που σε έκανε άνθρωπο. Ξέρεις όμως πως είσαι μια συνέχεια, ένα ολόκληρο μισό και εσύ. Οι άνθρωποι φεύγουν, οι άνθρωποι μεγαλώνουν, οι άνθρωποι αλλάζουν, τα πάντα κινούνται. Τελικά κανείς δε χάνεται, κάθε μας ανάσα αφήνει ένα μικρό χνώτο πάνω στη ζεστασιά ενός άλλου ανθρώπου.  Και έμεινα να γεμίζω τα μισά, να είμαι ένα μισό και να μεγαλώνω για να γίνω ένα ολόκληρο. Το μέλλον μας είναι ασαφές, αλλά οι ανάσες που άφησαν όλοι εκείνοι που έφυγαν πριν από εμάς, ζεσταίνουν τον κόσμο, γεμίζουν οξυγόνο τα πάντα, και τα όνειρά τους σύννεφα με ουράνια τόξα  χωρίς ιδιοκτήτες να πλανώνονται. Σία*