όταν δε σε συγκινεί πια τίποτα

και οι μέρες είναι είναι απλές γραμμές στη σελίδα

συγκινούν τα όμορφα, τα έντονα, τα λυπητερά, τα άσχημα

τα άκρα

εκεί που όλα ή αρχίζουν ή τελειώνουν

και τα βλέμματα σταματούν

για να αντικρίσουν κάτι που τα τρομάζει ή τα προκαλεί

και σου λένε συνέχεια για μια αγάπη, μια φιλία

έρωτες

πράγματα που "υπάρχουν" αλλά δεν τα βλέπεις

είναι άυλα, αόρατα - και απλά πρέπει να τα πιστεύεις

και πώς τα ξεχωρίζεις?

σεβασμός και πίστη και αφοσίωση

μίσος και προδοσία και απέχθεια

πώς μπορείς να πιστεύεις πράγματα που δε βλέπεις

αλλά όταν τα αισθάνεσαι, δεν είναι σαν να τα βλέπεις?

σου έμαθαν να τα αισθάνεσαι - το υποσυνείδητό σου το προκαλεί

και εσύ το πιστεύεις

γιατί όταν δε συ συγκινεί πια τίποτα

είσαι κενός

γεμάτος σκέψεις χωρίς ουσία

αλλά η ουσία είναι ψευδαίσθηση τελικά

όταν δε σε συγκινεί πια τίποτα

θα προτιμήσεις να ζήσεις με τις ερωτήσεις σου & αυτές σε απομονώσουν

ή θα διαλέξεις το όνειρο & ας ξέρεις ότι είναι ψέμα?

σχεδιαστήκαμε για ζούμε σε ειλικρινή κόσμους

κάθε φορά που η απάτη μπαίνει στις λέξεις μας

έρχεται η βία - έμμεση ή άμεση

αλλά ποιά είμαι εγώ να κρίνω τα όνειρά σου -

μεγάλα ή μικρά -

επειδή ίσως εγώ να μην έχω πετύχει τα δικά μου

Σία*

stardusting