ξαφνικά χάθηκε

ο κόσμος που σου ανοίγεται εκεί έξω,

γεμάτος ανθρώπους και όμορφες ή άδειες στιγμές.

Πάντα ψάχνεις όλα εκείνα που θα σε γεμίσουν 

και θα καταλάβεις τη σωστή στιγμή

ότι ήρθαν.

Δεν κάνουμε τίποτα μόνοι μας όμως, γιατί οι άλλοι είναι όλα.

Ξέρω, δε σου αρέσει που η ευτυχία σου εξαρτάται από όλους...

όλους εκείνους που δεν ξέρεις αν θα σε πληγώσουν

επιλέγεις όλους εκείνους που θα είναι δίπλα σου

και ξέρεις πάντα ότι έχεις πάρει ρίσκο.

δεν ξέρεις κανέναν καλά, εκτός από εσένα

όλοι οι άλλοι είναι απλές μαντεψιές..

Μόνο να περιμένεις μπορείς...

Μόνο να ελπίζεις μπορείς...

ίσως και να μαντεύεις

Κάποιοι άνθρωποι θα σου αποδείξουν ότι αξίζει,

αξίζει να ψάξεις

αξίζει να πονάς

αξίζει να αναρωτιέσαι

Είσαι τόσο τυχερός όταν τους έχεις,

γιατί πάντα θα σου δίνουν την καρδιά τους

και εσύ θα κάνεις ό,τι μπορείς για να τη φυλάς

όπως και τη δική σου.

Όμως τίποτα δεν είναι τόσο απλό,

μέχρι να τους βρεις θα πονέσεις και θα βρεθείς στα γόνατα

να κλαις

Υπάρχουν άνθρωποι

που θα σε εξαφανίσουν σαν να μην μέτρησες ποτέ

και ίσως στη ζωή τους να είσαι μια διαγράψιμη ιστορία

θυμάμαι μικρή μου έλεγαν ότι...

πιο πολύ από όλα πονάνε οι λέξεις

λίγο λιγότερο η σωματική βία

αλλά μέτρησε ποτέ κανείς,

πόσο πονάνε όσα δε λέγονται?

πόσο πονάει ένα βλέμμα που εξαφανίστηκε?

πόσο πονάει μια αγγαλιά που ξαφνικά χάθηκε?

κάποιοι επιλέγουν να χαθούν,

αλλους τους σβήνεις εσύ - 

προσπάθησε ποτέ να μη διαγράφεις, αλλά να αφήνεις σιγά σιγά

κανείς δεν αντέχει τον πόνο μια ξαφνικής απώλειας.

εχτές ήσουν εκεί κάθε φορά που γελούσα,

σήμερα γελάω και αδιαφορείς, και ποτέ δεν κατάλαβα πότε γύρισες το βλέμμα σου

Σία*