Γιατί αυτοβασανιζόμαστε?

Ξυπνάς σήμερα και λές πω πω πω έχω να κάνω τόσα

Βασικά όχι - το δράμα ξεκινά το προηγούμενο βράδυ...

Θα κάνω αυτό, θα αλλάξω εκείνο, θα φτιάξω το άλλο

Μεγαλεπίβολα σχέδια, που ξέρεις ότι δε θα τα κάνεις

Όσο και αν υπόσχεσαι στο Θεό, στον εαυτό σου, στο συμπάν

Ψέμματα σε όλους

Βασικά όχι - δεν είναι ψέμματα είναι οφθαλμαπάτες

μμμ...όχι πάλι

Τα υπόσχεσαι γιατί τα πιστεύεις

είναι τα όνειρα του υπερεγώ σου, που όμως μπροστά στο εγώ σου

είναι αδύναμα και πίσω στην καρδιά κρυμμένα

Και αυτοβασανίζεσαι όταν δεν τα κάνεις

"Πω πάχυνα - αν είχα ξεκινήσει τότε τη δίαιτα"...

Και γιατί περιμένουμε το βράδυ για να υποσχεθούμε στον εαυτό μας πράγματα?

Σκέφτεσαι κάτι μέσα στη μέρα

Μην το αναβάλεις ξεκίνα το - τίποτα δεν είναι δύσκολο

αν το ξεκινήσεις την ώρα που η λαχτάρα σου να το κάνεις είναι στην κορύφωσή της

Άρπαξε τη στιγμή, όχι γιατί αύριο ίσως δεν ξημερώσει ποτέ

αλλά γιατί τώρα το θες όσο τίποτα

αύριο - ή στο κάθε αύριο - η επιθύμια σου θα έχει μικρύνει

Αγάπησε σήμερα

Τρέχα σήμερα

Ανάσανε σήμερα

Μίλα σήμερα

και το σήμερα είναι η κάθε μικρή στιγμή

μικρή αλλά ικάνη να σε αλλάξει

και όχι απλά το σήμερα

αλλά το τώρα σου - αυτό τα αλλάζει όλα

Και όμως και εγώ δε θα το κάνω

δε θα σου το πω σήμερα, δε θα το κάνω σήμερα

Γιατί σήμερα θα σε φοβηθώ

και θα το αφήσω για αύριο

και αύριο θα σκέφτομαι πόσο ανόητη

πόσο μικρή

πόσο χαζή

γιατί...?

γιατί αυτοβασανιζόμαστε

όταν η ανθρώπινη γλώσσα έχει τόσες λέξεις

όταν η φαντασία μας είναι ικανή για να δημιουργήσει χιλιάδες εικόνες

για να πει όσα θέλει το μυαλό και η καρδιά χωρίς λέξεις

όταν η ανάσα είναι απλά μία κίνηση

όταν το άγγιγμα είναι απλά η κίνηση ενός χεριού

όταν ξέρουμε τι θέλουμε...

Σία*