αγγίζοντας μια άκρη

ίσως ήταν από εκείνες τις στιγμές

που απλά ήξερες ότι κάτι άλλαζε στη ζωή σου για πάντα

και επειδή το ήξερες ίσως να μην το έκανες

απλά ήσουν εκεί και ζούσες όσα έχεις.

Ενιωθες, γελούσες, χόρευες, τραγουδούσες, έκλαιγες.

Ίσως όλα να ήταν απλά μια όμορφη παραίσθηση.

Πάντα έψαχνα να βρω στιγμές

σε εικόνες και λέξεις που ίσως να μην υπήρχαν - 

και με κάποιον περίεργο λόγο πάντα εμφανιζόσουν 

στο τέλος κάθε αναζήτησης..

Μικρές οι λέξεις σου, αλλά μεγάλα τα όνειρά σου

και ίσως να μην σε ήξερα, αλλά σε γνώριζα.

Στιγμές που περνάνε, έφυγαν και μας ένωσαν

σε μια δισυπόστατη κατάσταση χωρίς ξεκάθαρες γραμμές.

Ποιοι ήμασταν και τι είμαστε, τελικά?

Και όπως περνάνε, είσαι πιο κοντά.

κομμάτι δικό μου, τμήμα του όλου μου - 

ξέρω τι είναι, αλλά οι μέρες απλά ξεθωριάζουν όσα βλέπω

και βλέπω λιγότερα - ξέρω ότι είναι πάντα κάτι παραπάνω.

Ψάχνω σε λάθος μέρη, 

και καθώς δε βρίσκω το δρόμο για να σε βοηθήσω - 

χάνεσαι και ίσως να μη σε βρω.

Φοβάμαι τις στιγμές, που η καρδιά μου χάρτης σου δεν είναι.

Γιατί εκείνες τις στιγμές,κάποιος σε κλέβει από εμένα.

Χάνεσαι - και όταν χάνεσαι, χάνονται κομμάτια μου.

Πόνεσα, κάτι χάθηκε και τότε κατάλαβα

ότι ο κόσμος μας δεν ήταν τόσο απλός και 

η καρδιά μου δεν ήταν απλά χάρτης σου - 

ήταν 2 κομμάτια μιας κοινής εικόνας με ένα στόχο.

Κρατάω στα χέρια μου την καρδιά μου, 

και στο μυαλό μου κάθε σημείο του χάρτη μας - 

μα αν ρίξεις κάτω την καρδιά μου,

θα χαθούν όλα.

Δεν είναι μόνο μυαλό ή μόνο καρδιά - γιατί σε εμάς

λογική δεν υπάρχει - μόνο παραμύθι.

ΣίαΣία*