Τα χρώματα

Συνήθως η ζωή μας είναι πολύχρωμη
ξεκινάς βέβαια από μουντά σκοτεινά χρώματα
κλεισμένος συνήθως σε κάτι σαν σάκο και ξαφνικά
αδειάζουν στο πρόσωπό σου χίλια χρώματα.

Και εκεί παθαίνεις το πρώτο σοκ, 
τα χρώματα της ζωής


Περνάνε τα χρόνια, μεγαλώνεις...
Ωριμάζεις, λένε κάποιοι, αλλά πώς το καταλαβαίνεις? 
Εκείνα όλα τα χρώματα που κάποτε είδες για πρώτη φορά
και σε τρόμαξαν γιατί ήταν πολλά κ αποδιοργανωμένα.

Εκεί παθαίνεις το επόμενο σοκ,
γιατί τα πράγματα μπαίνουν σε μία τάξη. 

Μεγαλώνεις κ περνάνε τα χρόνια,
τα χρώματά σου είναι οι φίλοι σου, η μπάλα, η barbie, 
οι τσίχλες, τα πατατάκια, ο gammy bear.
Αλλά μεγαλώνεις, μην ξεχνάς.


Και εκεί παθαίνεις ακόμα ένα σοκ,
χάνεις αυτά τα χρώματα και μπαίνουν άλλα, έντονα κ ασυγχρόνιστα.

Νομίζεις ότι το πρώτο τραύμα ήταν μοναδικό,
αλλά δεν είχες δει την εφηβεία.
Χρώματα έρωτα, πάθος, καυγάδες, επαναστάσεις,
φιλιά στην παραλία το βράδυ, αγκαλιές κάτω από το φεγγάρι.

Το σοκ νομίζω ξεπερνιέται,
πλέον το έχεις αποδεχτεί.

Πρόσεχε! Δεν το συνηθίζεις, 
απλά το αποδέχεσαι όπως τα χρώματα της ζωής σου.
Ο,τι και να κάνεις θα μπερδευτούν μεταξύ τους
γιατί το πινέλο αυτό δεν το κρατάς εσύ, αλλά η αποφάσεις σου.


Και μεγαλώνεις, μεγαλώνεις και ηρεμείς.
Κάποια στιγμή κουράζεσαι και δε σοκάρεσαι πια.

Κρίμα, γιατί μπορεί το σοκ να είναι τραυματικό, 
αλλά είναι δυνατή εμπειρία. Σε γεμίζει αδρεναλίνη
το είχα ξεχάσει νομίζω.


Συχνά λέμε να μην παραμεγαλώνουμε
νομίζω πως είναι μια φανταστική έννοια. 
Το σοβαροφανές ύφος είναι κάτι πλαστό και μη υπαρκτό. 

Γιατί πάντα θα μεγαλώνεις
και πάντα θα ρίχνεις στην παλέτα σου νέα χρώματα
και όσο και αν δεν ξεχάσει να σοκάρεσε
και όσα και αν έχεις ξεχάσει να δείχνεις, 
το αισθάνεσαι και αυτό μετράει. 

Και εγώ το είχα ξεχάσει, αλλά ανακάλυψα πως ίσως
τα χρώματα αυτά να μην έχουν και συγκεκριμένη σειρά
έχουν κυματοειδείς κύκλους
μαθαίνουμε να ξεμαθαίνουμε κ να ξαναμαθαίνουμε. 

Γιατί πάντα θα υπάρχει ένα χρώμα που δεν το έχεις δει
και πάντα θα νομίζεις πώς τα ξέρεις όλα
και στο τέλος, δεν ξέρεις κ πολλά
γιατί το τέλος δε θα έρθει όσο ζεις εσύ
και ειλικρινά αμφιβάλλω αν θα έρθει ποτέ.

Γιατί τα χρώματα είναι ατελείωτα
και οι ψυχές αιώνιες. 

Εσύ πόσα και ποιά χρώματα έχεις στην παλέτα σου?
Και ποιά χρώματα κρύβεις από τους άλλους?
Εγώ τα πιο έντονα!


ΣίαΣία*