Αυτό που νόμισες για γράμμα

Είναι από εκείνες τις στιγμές που απορείς,
τι είναι αυτό που ξεχωρίζει
το σωστό από το λάθος
και την αγάπη από την οργή.
Ίσως είναι διάσπαρτες λέξεις, 
αδιάφορα βλέμματα,
άνθρωποι που γρυλίζουν αντί να μιλούν.
Και στέκεσαι σε ένα σταυροδρόμι
που πρέπει να διαλέξεις,
ναι πρέπει να αποφασίσεις.
Γιατί η ζωή δεν είναι μια συνεχή άμυνα,
αλλά ευτυχία απέναντι σε όλα.

Αν δεν κάνεις λάθη, δε θα μάθεις τα σωστά.
Αν δεν αγαπήσεις, δε θα μάθεις να νιώθεις.
Ίσως πιστεύεις ότι μόνο σωστά πράττεις, 
ίσως και να αισθάνεσαι άδειος από αισθήματα.
και οι άλλοι που στέκονται σαν προσοχή,
σε κάθε σου ανάσα
γιατί πονούν σε κάθε σου βήμα?

Νιώθουμε δυνατοί όταν μας αφήνουν - 
στην υποταγή των άλλων,
στα δάκρυά τους,
στην αδυναμία τους να απαντήσουν,
στην απροθυμία τους να πολεμήσουν.
Απροθυμία μάχης, όχι αδυναμία - άκουσες?
Όποιος ξέρει να ξεχωρίζει τα σωστά και την αφοσίωση,
θα σου ζωγραφίσει την ευτυχία.

Στην ευτυχία δεν υπάρχουν διαχωρισμοί,
όλα είναι αισθήσεις
και αν δεν τις έχεις, 
καλύτερα μείνε μακριά από ό,τι σε ένοιαξε. 
Τα σφάλματά μας βαραίνουν όλους, 
όλους εκείνους που έστω και ελάχιστα,
είναι δίπλα μας.
Και αν επιλέξεις,
όλα να τα ρίξεις σε ένα άτομο, γιατί σε οργίζει,
κρύψου στο σκοτάδι.

Δεν είσαι κριτής,
στην κάθε κίνηση του κόσμου, δεν επιλέγεις εσύ
την κάθε έκβαση στο φως να βγει.
Να μην ξεχνάς πως ό,τι λανθασμένα έγινε,
δεν είναι αποτέλεσμα μια κακής χρήσης ενός τροχού,
αποτέλεσμα κακής λειτουργίας ήταν.

Και σωστά στο σταυροδρόμι, 
αποφασίζει εκείνος που έχει την κρίση,
σωστά να αποφασίσει,
εκείνος που νιώθει.
Και ίσως να κλάψει για την επίλογή του,
αλλά κανείς δεν είναι αλάνθαστος - 
και πρώτος από όλους εσύ μου το έμαθες αυτό.

Σία*