μικρή ηλίθια

άνθρωποι εκεί έξω,
χωρίς αισθήματα - 
χρησιμοποιούν μεγάλες λέξεις,
για να σε κρατήσουν όσο πιο κοντά.
αλλά ποτέ να μη σου δίνουν την καρδιά τους.
και εσύ μένεις μόνος,
να κρατάς την καρδιά σου έτοιμη.
έτοιμος να παραδωθείς,
χωρίς καν να παλέψεις-
γιατί πολύ απλά δεν το θέλησες.


Και εκείνοι όταν σε βαρεθούν,
τρόπαια σε μια κρυστάλλινη βριτρίνα -
γεμάτη παρέες και τραγούδια, χρώματα,
για να μείνεις δίπλα χωρίς ρόλο όμως.
Κανείς άλλος να μη σε αγαπήσει,
μόνο εκείνοι.
Και όμως τελικά δε σε αγαπησαν.
Δε με νοιάζει τι είναι η αγάπη,
δε με νοιάζει πώς την ξεχωρίζεις.
Εγώ δεν ξέρω,
δυστυχώς φίλη μου δε μπορώ να βοηθήσω.


Καλύτερα να πάψεις να ελπίζεις,
σε ένα συναίσθημα που βασικό του χαρακτηριστικό
είναι ο πόνος.
Πόνος της απουσίας,
πόνος του αποχωρισμού,
πόνος της έντονης αγαπης,
ακόμα και το σώμα σου πονά
λαχανιάζεις, χάνεις την ανάσα σου, πνίγεσαι,
τα γόνατά σου τρέμουν και η καρδιά σου χτυπά
και όλα τόσο δυνατά.
Όταν όλα σε προειδοποιούν τόσο έντονα 
να φύγεις,
εσύ μικρή ηλίθια γιατί μένεις?


Και εσύ για ακόμα μια φορά απαντάς με εικόνες
http://www.youtube.com/watch?v=aQhvoLNEqVI
Σκατά.
Πονάει.


Σία*