λάθη

τα λάθη μου είναι δικά μου
και τα αγαπώ, γιατί είναι κομμάτι μου - 
σου είχα πει μια φορά.
Δεν τα θυμάμαι ποτέ όμως,
επιλέγω να ξεχνάω κάθε τι που με πληγώνει
και να κρατάω μόνο τι έμαθα.


Έχω μάθει, 
να μην αφήνω κανέναν να με πληγώνει
να αφήνω τους ανθρώπους να με πλησιάσουν
ξέρω πως δεν είμαι τέλεια
να λέω στους ανθρώπους ό,τι σκέφτομαι
να μην κρατάω τη γνώμη μου για μένα.
Ξέρω ότι κανένας δεν έχει πρόθεση να σε πληγώσει,
αλλά γίνονται λάθη.


Και οι λέξεις είναι μια ροή, 
ένα ποτάμι που όσο φουσκώνει χωρίζει 2 όχθες.
Και όταν το ποτάμι στεγνώσει, 
οι λέξεις μπορεί να έχουν χαθεί - αλλά τ σημάδι τους θα μένει.
Και εγώ ίσως ξεχνάω, 
γιατί σου είπα ότι με πληγώνει το διαγράφω,
και φτιάχνω γέφυρες εκεί που υπάρχουν λακούβες - 
αλλά εσύ πόσο διατεθειμένος θα είσαι,
να δημιουργήσεις μαζί μου,
αντί να σκάβεις περισσότερο?


τι είναι αυτό που σε τρομάζει περισσότερο?
Να ζητάς συγγνώμη, ή να μου πεις όλα όσα σε τρομάζουν?
Δε θα με πληγώσει να με γεμίσεις λάθη,
αλλά να μου κρύβεις ό,τι σε πληγώνει.


Η τελειότητα δεν είναι ο στόχος κανενός,
ή μάλλον είναι ο δικός σου στόχος για μένα.
Αλλά δε θα αλλάξω έναν άνθρωπο,
για να μοιάζει σε δικό σου καλλιτέχνημα.


Σία*