ένα μικρό κουτάκι

ο κόσμος είναι ένα μικρό κουτάκι
κανείς δεν ξέρει ποιός το έφτιαξε,
κανείς δεν είδε ποιός το δίπλωσε έτσι.
λίγο τσαλακωμένο.
και μέσα σε αυτό πολλά δώρα, 
άλλα μικρά, άλλα μεγαλύτερα, με πολλά και διάφορα χρώματα
με πολλές και διάφορες οσμές.
και όμως όλα τα δώρα μαζί μέσα στο κουτί.


Δώρα, ποιός θα πάρει το κουτί όμως τελικά?
Νομίζω τα δώρα,
απλά κάποιος πρέπει να ανοίξει το κουτί.
Αλλά ποιός θα ανοίξει το κουτί?


Και όλα αυτά μέσα στο κουτί, πώς είναι,
στιβαγμένα όλα μαζί,
φτιαγμένα από το ίδιο υλικό
και ας είναι τόσο διαφορετικά
τελικά αν τους ψάξεις είναι ίδια.
Αν βγάλεις τα σχέδια από πάνω τους, 
αν βγάλεις τα όμορφα στολίδια
και τα παραπανίσια αξεσουάρ
τελικά όλα ίδια - τόσο ίδια που πλέον δε θα μπορείς
ποτέ ποτέ ποτέ να τα ξεχωρίσεις.


Ο κόσμος είναι ένα μικρό κουτάκι,
γεμάτο ίδια αντικείμενα
που το μόνο που ίσως τα χωρίσει 
και το μόνο θα προκαλέσει προβλήματα, 
είναι η ανάγκη ο παραλήπτης να τους αγαπήσει περισσότερο,
περισσότερο από κάθε άλλο δώρο μέσα στο κουτί.
Αλλά στον κόσμο του παραλήπτη, 
αυτό που αυτά δεν ξέρουν,
είναι πως σκουπιδοτενεκές δεν υπάρχει.
Όλοι παίρνουν μια θέση σε κάποιο ντουλάπι,
σε κάποιο ράφι, σε κάποια γωνιά. 
Κανείς δε θα πεταχτεί.
Αν έβλεπαν οταν ανοίξει το κουτί, 
με τα μάτια, και όχι με την αλαζονεία,
ο κόσμος θα ήταν μια απέραντη αυλή.


Σία*