Στον καλύτερό μου φίλο Στην αγάπη μου Στον αληθινό έρωτα Σε εκείνον που έγινε το συν ένα μου, Σε έναν κόσμο γεμάτο μισούς ανθρώπους. Στις στιγμές που ζούμε μαζί αληθινά Στα γέλια που γεμίζουν τις μέρες μας Στις εντάσεις που μας αποκαλύπτουν Στα δάκρυα που μας ντύνουν. Για όλα εκείνα που κάθε μέρα κάνει για μένα Για όλα αυτά που προσφέρει στη ζωή μου Για όλα αυτά που μου θυμίζει ότι αξίζουν Για όλα εκείνα που παλεύει κάθε μέρα. Σε όλα εκείνα που είμαστε μαζί, που γελάμε και που κλαίμε μαζί, που αγαπάμε και μισούμε μαζί, που διαφωνούμε κι όμως μας ενώνουν. Για όλα αυτά, από το σήμερα ως την αρχή μας και από το σήμερα ως το μέλλον μας, γιορτάζω. Σ
απλά μου λείπεις και απορώ αν ποτέ θα πάψεις να μου λείπεις, αν ποτέ η απουσία σου θα γίνει λογική ίσως ποτέ, ίσως κάποτε. Δεν ξέρω. απλά μου λείπεις και τελικά πότε δε θα καταλάβω γιατί δεν είσαι εδώ δεν ξέρω αν υπάρχει λόγος δεν υπάρχει, ξέρω τελικά. απλά μου λείπεις κι όσες φορές κι αν το πω θα ήθελα να είσαι εδώ μόνο να μου πεις ένα αστείο μόνο να γίνουμε όπως ήμασταν για λίγο. απλά μου λείπεις μου λείπουν όλα όλα εκείνα που ήσουν εσύ εκείνα που μόνο εσύ θα έκανες, κι έκανες τόσα πολλά κι όμορφα πράγματα. 'Ησουν τόσα πολλά και υπέροχα πράγματα. Στον μπαμπά μου, για τα 7 χρόνια που δεν είναι πια μαζί μου. Σία*
"Then said Almitra, "Speak to us of Love." And he raised his head and looked upon the people, and there fell a stillness upon them. And with a great voice he said: When love beckons to you follow him, Though his ways are hard and steep. And when his wings enfold you yield to him, Though the sword hidden among his pinions may wound you. And when he speaks to you believe in him, Though his voice may shatter your dreams as the north wind lays waste the garden. For even as love crowns you so shall he crucify you. Even as he is for your growth so is he for your pruning. Even as he ascends to your height and caresses your tenderest branches that quiver in the sun, So shall he descend to your roots and shake them in their clinging to the earth. Like sheaves of corn he gathers you unto himself. He threshes you to make you naked. He sifts you to free you from your husks. He grinds you to whiteness. He kneads you until you are pliant; And then he assigns you to his sacred ...
Comments
Post a Comment