Όσος χρόνος κι αν περάσει δεν αλλάζει ποτέ το συναίσθημα δε φεύγει ποτέ η θλίψη και δεν μειώνεται ποτέ πόσο σου λείπει. Και θυμάσαι το πόσο γελούσες, το πόσο αγαπάς και αγαπιόσουν, και . Και είναι κάποιες μέρες και στιγμές, τόσο στις χαρές, όσο και στα δύσκολα, που δε μπορείς να διαχειριστείς την απουσία. Είναι εκείνες οι μέρες που ταράσσουν τις ισορροπίες σου και νιώθεις ότι δεν ανήκεις κάπου ψάχνεις να βρεις τη σταθερά, ψάχνεις τις αξίες σου στη ρίζα τους και νιώθεις μετέωρος. Κι η ρίζα σου, βαθιά κάπου στην ψυχή σου μέσα, πάντα σου μιλάει. Πρώτη η φωνή αυτή θα σου πει μπράβο, και πρώτη θα σου πει ότι κάτι είναι λάθος. Το ένστικτο. Αυτή η φωνή που σου μιλάει, η φωνή εκείνη που την αλήθεια σου λέει, είναι η φωνή όσων σε έπλασαν και τώρα υπάρχουν μόνο μέσα σου. Η ρίζα μου Το φως στο σκοτάδι μου Ο μπαμπάς μου. 11 χρόνια χωρίς εσένα, κανείς όσο εσύ δε μου λείπει. Σία*
Νομίζω οι λέξεις που περιγράφουν τη χρονια που ζήσαμε ο καθένας μόνος, ίσως και πιο μόνος από ποτέ - είναι βία ρεαλισμός έκπληξη. Βία με ένα έτσι πρέπει, η ζωή απλά άλλαξε. Η ζωή για όλους μαζί, και για τον καθένα σαν μονάδα είναι σε ένα νέο καμβά - περίεργο, με λάθος σχήμα, σπασμένο σε μερικές γωνίες. Παρόλο που η ζωή μας όλη είναι μια βία, από την ώρα που κάποιος μας τραβάει από την ασφάλεια της μήτρας που ανήκουμε κι αναγκαζόμαστε να τεντώσουμε τα άκρα και να περπατήσουμε μόνοι, φοβήθηκα. Ρεαλισμός κανείς μας δεν υπεράνθρωπος τελικά. Εκείνα όλα που είναι δεδομένα σίγουρα σταθερά τελικά δεν είναι. Ο θάνατος σου θυμίζει ότι είσαι τελικά ένας μικρός γαλαξίας σε ένα αχανές σύμπαν, δίπλα σε εκατομμύρια μαύρες τρύπες. 'Εκπληξη ότι τελικά τα καταφέρνουμε, κι ας φοβόμαστε και πονάμε. Είναι απίστευτα όμορφο το πόσο εύκολα προχωράμε παραπέρα, κι ας πέφτουμε σε κάθε βήμα. Υπήρξαν κι εκείνοι, που τελικά δε σηκώθη...
Οι παρόντες ανίκητος προστάτιδα μάλαμα πιστός ζεστασιά ρεαλιστής αγάπη δάσκαλος καρδιά αληθινή τίμιος ευαίσθητος διάνοια Και οι απόντες ευγενής οξυδέρκεια παθιασμένη αθώα Κομμάτια παζλ, από πολλές εικόνες σπασμένα, που ενώνονται είτε στο σήμερα, είτε στο αύριο, είτε στο χθες και γίνονται εύκολα πάλι ένα. Σία*
Comments
Post a Comment