τι τρέφει το εγώ σου;

λοιπόν απορώ,
κάθε μέρα άνθρωποι μπαίνουν 
και βγαίνουν 
στη ζωή μας.
κάποιοι μένουν, κάποιοι διαλύουν
κάποιοι αντέχουν κ κάποιοι εξαφανίζονται.
συναισθήματα όλοι σου γεμίζουν,
μικρά
μεγάλα
όμορφα
άσχημα
μόνιμα ή πεπερασμένα, έτοιμα να αλλάξουν.
με κάποιους μένεις για μια ζωή,
και αγαπάς και αγαπιέσαι - 
αλλά εκείνοι που μόνο αγαπάς
ή εκείνοι που φεύγουν μακριά σου;

έχεις νιώσει ποτέ
πώς είναι 
να αγαπάς κάποιον που δε σε αγαπά,
κάποιον που η πνοή του είναι κ δική σου
και η ανάσα του δίνει ανάσα στη ζωή σου, 
ενώ εκείνος διαλύει τον εαυτό σου 
σε κάθε ανάσα.
Έτσι όπως παίρνεις τη ζωή,
έτσι και να τη χάνεις 
και κάθε δάκρυ σου μικρό κ μεγάλο,
χάδι στον εγωισμό του.

έχεις νιώσει ποτέ
πώς είναι 
να αγαπάς κάποιον που δεν είναι δίπλα σου;
κάποιον που έφυγε πριν τον χορτάσεις,
ενώ εσύ έχτιζες μια ζωή με αυτόν μέσα.
Έτσι όπως εσύ φτιάχνεις,
όλα ξαφνικά μέσα σου να χάνονται;

και απορώ λοιπον,
πώς είναι να αγαπάς χωρίς να απογοητεύεσαι;
να σαγαπούν όπως αγαπάς;
Συμφωνώ ότι η αγαπάει πονάει,
διαφωνώ όμως ότι η αγάπη πληγώνει.
Γιατί όποιον νοιάζεσαι,
ο πονος του δε τρέφει το εγώ σου.

Σία*