repeat - επανάληψη, ζωή σαν κασετόφωνο

ξέρεις τι σημαίνει να ψάχνεις;
γενικά
όχι να ψάχνεις, για να βρεις, αλλά να ψάχνεις
έτσι
για το παιχνίδι. Κάτι να γεμίζεις τις ώρες σου.
Συνέχεια να καταλήγεις σε φιλοσοφίες, διδάγματα
και τελικά η ζωή σου να συνεχίζει ίδια.
Λες και βρήκες το αγαπημένο σου τραγούδι,
το βάζεις σε επανάληψη
και από ένα σημείο κ μετά απλά έχεις σταματήσει.
Και μολις ξαφνικά γυρίσεις το κεφάλι,
ακούς μια μελωδία,
χαμογελάς και συνεχίζεις να ζεις σε έναν λήθαργο.
Και άραγε τι έψαχνες όταν πατούσες την επανάληψη;
Μια εφήμερη επανάληψη
αυτής της ωραίας αίσθησης που είχες
όταν την πρωτοένιωσες;
Και έτσι τελικά δεν κάνουμε στη ζωή μας;
Συνέχεια βρίσκουμε αισθήματα
όμορφα ή άσχημα
που ανεβάζουν την αδρεναλινη μας και μας δίνουν
κάτι.
Και ψάχνουμε φθηνές αντιγραφές να τα ξανανιώσουμε
αλλά μια αντιγραφή,
είναι μια απομίμηση.
Κανένας δε μπορεί να αντικαταστήσει ό,τι γνήσιο ένιωσες
είδες.
Ζητάμε έτσι από ό,τι μας περικυκλώνει,
να μας αναβιώνει συναισθήματα που μας προκάλεσαν άλλοι
άλλα πράγματα.
Δεσμεύουμε τους ανθρώπους έτσι σε καλούπια,
μορφές που δε διάλεξαν οι ίδιοι,
αλλά εμείς τους επιβάλλουμε και τους ενοχοποιούμε 
να πάρουν.
Είμαστε λοιπόν φύλακες, φυλακισμένοι σε μια φυλακή
Και για να νιώσουμε δυνατοί κ μοναδικοί,
φυλακίζουμε όποιον βλέπουμε ελεύθερο.
Διπλά φυλακισμένος.

Σία*