όρια - κανόνες - νομοτέλεια

δε θέλω να σας χαλάσω την ουτοπία,
αλλά η ζωή είναι νόμοι και κανόνες,
όλα τα άλλα είναι δημιουργήματα της φαντασίας μας,
για να νιώθουμε ότι έχουμε εμείς το πάνω χέρι
και όχι οι νόμοι.

Είναι νόμος πώς θα γεννηθείς,
το είδος αναπαράγεται,
σε μια ένωση που ορίζει η φύση - 
και απλά υπάρχεις.
Είναι νόμος πώς θα ζήσεις
όσο το σώμα σου αντέχει.
Είναι φύση ότι θα γεμίσεις τη ζωή σου με άλλους,
άλλους σαν εσένα,
γιατί είμαστε κοινωνικά όντα - 
άτομα μαθημένα στην εξαρτώμενη επιβίωση,
γιατί κανένας μας δεν είναι αυτάρκης.
Είναι φύση να επιζητάς την ευτυχία,
νιώθεις ότι τη δημιουργείς και ότι έρχεται,
αλλά είναι κανόνας 
η νίκη του δυνατότερου.
Είναι νόμος πως θα πεθάνεις,
γιατί το σώμα σου χάνεται,
εξαφανίζεται μέσα στο χρόνο καθώς μεγαλώνεις.

Όλα τα άλλα που χρωματίζουν τους νόμους,
η πίστη
η ευτυχία
η αγάπη
το μίσος
ο πόνος
είναι η ανάγκη μας να κυνηγάμε τη ζωή
και να την εξουσιάζουμε.
Μια παραίσθηση ότι κάτι πετυχαίνουμε,
ότι κάπως επηρεάζουμε όχι τη δική μας ζωή,
αλλά τη ζωή των άλλων.
Αυτή την εξουσία επιζητάμε,
τι θράσος,
την εξουσία των άλλων, 
όχι της δικής μας ζωής.

Μοίρα δεν υπάρχει,
υπάρχουμε εμείς που θα ζήσουμε με βάση όρια:
ζωή: αρχή
θάνατος: τέλος,
και απλά θα δημιουργήσουμε και θα ονομάσουμε αισθήματα.
Αισθήματα που στην τελική δεν υπάρχουν,
γιατί πολύ απλά,
όταν δεν υπάρχουμε εμείς, χάνονται και αυτά.
Υπάρχεις γιατί σε βλέπω,
όταν θα πάψω να σε βλέπω θα πάψεις να υπάρχεις,
άρα δεν υφίστασαι αέναα και αντικειμενικά.

Σία*