stardusting

απλά μου λείπεις και απορώ αν ποτέ θα πάψεις να μου λείπεις, αν ποτέ η απουσία σου θα γίνει λογική ίσως ποτέ, ίσως κάποτε. Δεν ξέρω. απλά μου λείπεις και τελικά πότε δε θα καταλάβω γιατί δεν είσαι εδώ δεν ξέρω αν υπάρχει λόγος δεν υπάρχει, ξέρω τελικά. απλά μου λείπεις κι όσες φορές κι αν το πω θα ήθελα να είσαι εδώ μόνο να μου πεις ένα αστείο μόνο να γίνουμε όπως ήμασταν για λίγο. απλά μου λείπεις μου λείπουν όλα όλα εκείνα που ήσουν εσύ εκείνα που μόνο εσύ θα έκανες, κι έκανες τόσα πολλά κι όμορφα πράγματα. 'Ησουν τόσα πολλά και υπέροχα πράγματα. Στον μπαμπά μου, για τα 7 χρόνια που δεν είναι πια μαζί μου. Σία*

Ίσως είσαι μόνος  και νιώθεις να σφίγγουν όλα γύρω σου αέρας να μη μένει, σε έναν ωκεανό  γεμάτο τίποτα. Όμως να θυμάσαι πώς όλοι μαζί  είμαστε μόνοι. Όλοι μαζί προσπαθούμε  να μείνουμε μόνοι για να μπορούμε αύριο να ζήσουμε ξανά μαζί.  Ο ωκεανός ίσως είναι βαθύς ίσως τα νερά του μοιάζουν μαύρα και δε βλέπεις το τέλος όμως πάντα κάπου υπάρχει στεριά κι αν πρέπει να κολυμπήσεις για τη βρεις να το κάνεις. Θα κουραστείς Θα χάσεις τις δυνάμεις σου Θα σταματήσεις Θα ξαπλώσεις στο νερό, για να σε παρασύρει αυτό εκεί που ξέρει καλύτερα. Θα τη βρεις τη στεριά. Κι όταν τη βρεις, να κάτσεις λίγο, να αναλογιστείς πως επιβίωσες. Επιβίωσες γιατί πάλεψες, άντεξες και έδειξες υπομονή. Να κάτσεις λίγο να ανασάνεις, να κοιτάξεις τον ωκεανό και να καταλάβεις  πόση αξία έχει η ζωή σου, για να άντεξες να παλέψεις για αυτήν  μέσα σε έναν σκοτείνο ωκεανό. Έφτασες στη στεριά. Τώρα πρέπει να φτάσεις πίσω στον κόσμο σου. Δε σου υπόσχομαι ...

Πέρασαν 12 χρόνια από τότε που έγινα 18. Η ενηλικίωση. Και νιώθω σαν να ήταν αιώνες πριν, σε μια άλλη ζωή Ανέμελη. Στη δεκαετία που μόλις τελείωσε  θέλω να πω ένα μεγάλο  ΑΝΤΙΟ κι ένα μεγάλο ευχαριστώ. Στα δέκα χρόνια που μόλις έφυγαν - τα 20 -  πόνεσα γέλασα έχασα αγάπησα ερωτεύτηκα κέρδισα πέτυχα έζησα. Πολλά ακόμα και σήμερα δεν ήθελα να τα ζήσω, όπως το θάνατό σου μονάκριβέ μου. Πολλά όμως,  δεν ξέρω αν θα περάσει μια μέρα έστω, για τα οποία δεν ευχαριστώ τη ζωή  που μου τα έφερε ή που της τα έφερα. Τον άντρα που αγαπώ Το σκυλί μου που λατρεύω Τους φίλους μου, νέους και παλιούς, που απέκτησαν νέα θέση στη ζωή μου Την οικογένειά μου, που ξεχώρισε, μεγάλωσε και δυνάμωσε. Την οικογένειά μου τελικά, γιατί όλοι αυτοί, οικογένειά μου είναι, στα καλά και τα κακά, τα δύσκολα και τα εύκολα. Οι δεκαετία των 20 μου πήρε τον σημαντικότερο μου άνθρωπο όμως με ξαναγέννησε, μου έφερε στιγ...

Πλησιάζουν 6 χρόνια που έπαψες πια κοντά μου να είσαι Κάθε χρόνος μοιάζει το ίδιο άδειος χωρίς εσένα Δε θυμάμαι πια πόσα "αν ήταν ο μπαμπάς εδώ" έχω σκεφτεί Δε θυμάμαι πια πόσες φορές τη μέρα θα πω  "ο μπαμπάς μου κάνει" μετά θυμάμαι "έκανε" μετά νιώθω περίεργα "αυτό" Ακόμα μου λείπεις στα μικρά και στα μεγάλα Ακόμα γεμίζουν δάκρυα τα μάτια μου μόλις σε σκεφτώ Ακόμα μου φαίνεται τόσο περίεργο που λείπεις από τη θέση σου, στο τραπέζι στις φωτογραφίες στον καναπέ στο σπίτι στην ζωή μου. Σου γράφω κάθε χρόνο ελπίζοντας ότι κάπου η ιδέα σου ακόμα ζει ελπίζοντας ότι με ακούς Πολλές στιγμές στα 6 αυτά χρόνια έχω σκεφτεί, Πως δε μπορεί, αυτο που συνέβαινε, να μην είναι δική σου δουλειά πως ό,τι καλό κι αναπάντεχο γίνεται είσαι εσύ Και πραγματικά πιστεύω Πως ό,τι όμορφο συμβαίνει γύρω μου είσαι εσύ έχει λίγο από εσένα. Πόσο εύκολα βγαίνουν οι λέξεις όταν γράφω για την απουσία σου Και πόσο δύσκολ...

Η ζωή κυλάει,τόσο ανεπαίσθητα γύρω μας  σαν το αέρα που περνάει από δίπλα σου, χωρίς να τον νιώσεις, και μπαίνει στο μέσα σου, σαν κανένα εμπόδιο να μην υπάρχει. Και τόσο γρήγορα περνάει κι ο χρόνος, μέχρι να εισπνεύεις οξυγόνο,  να ζήσεις λίγο ακόμα,  έχουν όλα πια αλλάξει.  Έτσι κυλάνε τα χρόνια μακριά σου  - π έντε πλέον -  εμείς και όλοι γύρω μας, αλλάζουμε.  Και πόσο δύσκολα η ζωή συνεχίζεται,  και πόσο πονάω που συνεχίζεται χωρίς εσένα,  και πόσο μου λείπεις στα μικρά και στα μεγάλα.  Όλα έρχονται και φεύγουν, οι ζωές μας άλλαξαν τόσο, τα πράγματα που σήμερα είναι γεγονός, κάποτε θα ήταν σαν αστείο στα αυτιά μας.  Τρία μικρά όνειρα ήμασταν,  τρία μικρά ονειρά - δικά σου - ήμασταν,  και πού να φανταζόσουν ότι θα γινόμασταν  πραγματικότητες, πέρα από ό,τι ονειρεύτηκες, και εσύ όμως δε θα ήσουν εκεί για να μας δεις. Και πόση αγάπη έδωσες - μέσα από...

Καμία ευτυχία στη ζωή μου, δεν συγκρίνεται με εκείνα τα ελάχιστα λεπτά, που τα κλειδιά σου αγγίζουν την πόρτα  και ξέρω πως σε λίγα λεπτά θα ξεπροβάλεις, θα σε κοιτάξω  και θα νιώσω πόσο πολύ μου έλειψε απλά να βρίσκομαι στην αγκαλιά σου  και να μυρίζω το λαιμό σου με τα χέρια σου γύρω από το σώμα μου. Δάκρυα γεμίζουν τα μάτια μου, στη σκέψη σου και μόνο. Σία*

Γυρνάς κάθε μέρα, γύρω από τον εαυτό σου, γύρω από τη ζωή σου, γύρω από τους ανθρώπους -  πάντα ψάχνοντας κάτι παραπάνω κάτι ακόμα να βρεις να γνωρίσεις. Ίσως κάτι παρέλειψες, κάτι να μην είδες, κάτι που ίσως αύριο σου δώσει κι άλλες γνώσεις -  κι άλλες πληροφορίες για ό,τι δεν ξέρεις. Γιατί αυτό θαρρείς τη ζωή σου, μια συνεχή αναζήτηση γνώσης για να γίνεις πιο έξυπνος, πιο μορφωμένος, πιο γρήγορος. Ξοδεύεις το χρόνο αναζητώντας κάτι παραπάνω, κάτι λίγο ακόμα.  Ίσως, λες, κάτι δεν είδα. Μάτια ανοιχτά συνέχεια γύρω σου,  μήπως κάτι σου διέφυγε που ξέρουν οι άλλοι. Αγχώνεσαι σαν να έρχεται το τέλος του κόσμου, και τελικά το μόνο τέλος που έρχεται, είναι το δικό σου -  και τελικά η δική σου περιστροφή το φέρνει πιο κοντά. Και συνεχίζεις κάθε μέρα να γυμνάζεις το σώμα σου, χωρίς το μυαλό σου τελικά να νιώθει κάτι νέο. Κι έτσι αποκτάς ένα σώμα  που πιστεύει ότι κάνει και έχει τα πάντα, κι ένα μυαλό που ...