ευτυχώς

Μου λείπεις

και ας είσαι δίπλα μου, γιατί ξέρω

όσο μακριά και αν είναι η στιγμή

ότι θα φύγεις πάλι.

Δεν ξέρω αν εγώ είμαι ονειροπόλος,

μικρός και γεμάτος ρομαντικές ιδέες - 

αλλά η καρδιά μου σε αγαπά πιο πολύ από όσα χωράει.

Και πολλές φορές σκέφτομαι,

πως ακουμπώ την υπερβολή,

γιατί είμαι ένας απλός άνθρωπος - 

με μικρά αισθήματα και μεγάλα όνειρα.

Προσπαθείς να μάθεις 

τις λέξεις να εκφράζεις με τρόπο.

Ο κόσμος απαιτεί το τακτ, τους τρόπους,

τη διακριτικότητα.

Οι άνθρωποι που είναι κοντά σου 

πρέπει να σε ξέρουν πολύ καλά,

για να μη χρειάζεται να εκφράζεις τι νιώθεις.

Τύποι και απαιτήσεις σε ένα κόσμο που σε αφήνει μόνο,

γίνεσαι απόμακρος.

Το μυστήριο είναι στη μόδα λένε,

περίεργο που μαθαίνουμε λάθος πράγματα.

Είσαι εκείνος ο άνθρωπος πραγματικά?

Εγώ δεν ξέρω τις σωστές λέξεις, τα σωστά βλέμματα 

γιατί ποτέ δεν τα ήθελα.

Και τώρα από εσένα απαιτώ το καθετί,

γιατί ξέρω πως καλύτερα κανένας δε θέλω να με μάθει.

Ίσως εκεί είναι το λάθος,

εγώ το θέλω, αλλά αυτό θα γίνει?

Αλλά ξέρω, ότι δε είναι ευχάριστο να απαιτείς

ό,τι εσύ ο ίδιος δεν κάνεις ξεκάθαρο

και ό,τι ο άλλος δε νιώθει αυτονόητο.

Όπως πολύ σοφά αναφέρουν λέξεις παλιές,

όποιος δεν εκφέρει γνώμη δε μπορεί να γκρινιάξει

ακόμα και για το παραμικρό λάθος.

Δεν ξέρω το μέλλον, ευτυχώς - 

αλλά ξέρω πώς θέλω να είναι, δυστυχώς.

Σία*